W drodze do Warszawy zatrzymaliśmy się w Żelazowej Woli, aby zagościć w Domu Urodzenia Fryderyka Chopina. Przechadzaliśmy się po wnętrzach zabytkowego dworku, w którym mieszkała rodzina Chopinów.

W zbiorach muzeum oglądaliśmy pamiątki związane z życiem i twórczością kompozytora, wśród nich najcenniejsze rękopisy muzyczne, listy pisane przez Chopina, różne notatki, jego zeszyt do kaligrafii, rysunki, dedykacje, paszport. Portrety kompozytora wykonane za jego życia przeniosły nas do oficjalnych i prywatnych wątków życia. Melomani mogli zachwycić się fortepianami wykorzystywanymi podczas koncertów i nagrań i przywołać brzmienie dzieł Chopinowskich.

Przechadzka po urokliwym parku w Żelazowej Woli była wstępem do kolejnego zwiedzanego obiektu – Łazienek Królewskich, gdzie pod Pomnikiem Chopina odbywają się recitale najznakomitszych polskich i zagranicznych pianistów.

Łazienki Warszawskie – wspaniałe, zabytkowe miejsce pałacowo-ogrodowe, które stanowiło letnią rezydencję ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Niestety, ze względu na zamknięte obiekty na terenie parku wyobrażaliśmy sobie historię Łazienek opowiadaną przez wspaniałą przewodniczkę i w wyobraźni sięgnęliśmy czasów poprzedzających o kilka stuleci rządy Stanisława Augusta. Zaczyna się od grodu książąt mazowieckich, który był dwukrotnie palony podczas najazdu Litwinów i Rusinów. Tu swą rezydencję miały królowa Bona, a następnie Anna Jagiellonka. W czasach Zygmunta III powstały dwa pawilony – Ermitaż i Łaźnia, dając początek późniejszym Łazienkom Królewskim.

Spacerując po pięknie utrzymanych królewskich ogrodach podziwialiśmy dzieło Stanisława Augusta: Pałac na Wyspie, Biały Dom, Starą Pomarańczarnię, Amfiteatr oraz Podchorążówkę, skąd – jej wychowanek, Piotr Wysocki nocą 29 listopada 1830 r. wyprowadził oddział powstańczy dając początek powstaniu przeciw zaborcy. Klasycystyczna architektura Łazienek Królewskich dowodzi, że ostatni król Polski był nie tylko politykiem, ale też reformatorem i mecenasem sztuki.

Pierwszy dzień wycieczki zakończyliśmy na Starych Powązkach. Na cmentarz przeszliśmy charakterystyczną Bramą św. Honoraty przypominającą wejście do starożytnej budowli zbudowanej z kamiennych bloków. Tu także odbyliśmy lekcję historii Polski i Warszawy.

W Alei Zasłużonych zabytkowej nekropolii spoczywają między innymi Władysław Reymont, Jan Parandowski, Leopold Staff, Mieczysława Ćwiklińska, Jan Kiepura, Czesław Niemen, Wojciech Młynarski. Spacerując po cmentarzu na Powązkach zatrzymaliśmy się przy nagrobkach rodziców Fryderyka Chopina, Jerzego Waldorffa – krytyka muzycznego, który zainicjował kwestę mającą na celu zapewnienie środków pieniężnych na remonty kaplic, nagrobków i rzeźb znajdujących się na cmentarzu.

Drugi dzień wycieczki rozpoczęliśmy od nawiedzenia Świątyni Opatrzności Bożej, której historia liczy ponad 200 lat i wiąże się z Konstytucją 3 Maja z 1791 roku, kiedy uchwałą posłów Sejmu Czteroletniego podjęta została decyzja o wybudowaniu świątyni jako wotum wdzięczności za Konstytucję.

Ciekawostką architektoniczną świątyni jest to, że do niej prowadzą cztery Drogi: Walki, Kultury, Cierpienia i Modlitwy. Każda z nich ma symbolizować nowe zadania dla społeczeństwa. Okrągłe wnętrze świątyni przypomina rzymski Panteon. W podziemiach został stworzony tzw. Panteon Wielkich Polaków – miejsce pochówku i upamiętnienia najbardziej zasłużonych ludzi kultury i nauki oraz Mauzoleum Prezydentów RP na uchodźctwie. Niestety, nie byliśmy tam, ale dowiedzieliśmy się, że pochowani są tam między innymi Jan Twardowski – poeta; to z jego wiersza pochodzi zdanie: Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą, Ryszard Kaczorowski – ostatni Prezydent Rzeczypospolitej na Uchodźstwie. Natomiast przy relikwiach świętych i błogosławionych między innymi: św. Jana Pawła II, bł. Jerzego Popiełuszki, św. Maksymiliana Marii Kolbego i innych mogliśmy posłuchać wiele ciekawych historyjek związanych z nimi.

Następnie przyjechaliśmy do pałacu i ogrodu w Wilanowie. To dopiero gratka dla miłośników historii i sztuki. Od czasów Jana III Sobieskiego, poprzez okres Augusta II Sasa do okresu Czartoryskich, Lubomirskich i Potockich w części architektonicznej i ogrodowej następowały zmiany. Oglądaliśmy z zachwytem wnętrza pałacowe. Ich wartość zabytkową podnosi wystrój artystyczny ścian i sufitów, meble, liczne dzieła malarstwa, ceramiki. Spacerowaliśmy po pokojach o oryginalnych nazwach: Pokój Cichy, Gabinecik Farfurowy, Pokój Sypialny, Salon Karmazynowy, Gabinet Królowej, Sypialnia Królowej, Wielka Sień, Gabinet Holenderski itd. korzystając z systemu tourguide. Dzięki temu mogliśmy dostosować tempo zwiedzania i zainteresowanie eksponatami do indywidualnych preferencji.

Z Wilanowa udaliśmy się na Plac Piłsudskiego, gdzie obserwowaliśmy zmianę warty honorowej przy Grobie Nieznanego Żołnierza.

Na koniec dnia przeszliśmy malowniczym fragmentem Traktu Królewskiego – Krakowskim Przedmieściem.

Na Starówce, już indywidualnie podziwialiśmy zabytkowe kamieniczki, delektowaliśmy się aromatyczną kawką w kawiarnianych ogródkach a niektórzy z nostalgią powracali wspomnieniem lat spędzonych w Warszawie.

W trzecim dniu wycieczki, pozostając w atmosferze Starego Miasta, skierowaliśmy się do Zamku Królewskiego zrekonstruowanego po zniszczeniu II wojną światową. Niesamowite, z jaką precyzją zostały odtworzone apartamenty królewskie stylizowane na czasy króla Stanisława Augusta. Zachwyciły nas Sala Wielka – miejsce balów i koncertów, Sala Rycerska, gdzie odbywały się posiedzenia, Sala Tronowa z haftowanymi srebrnymi orłami, Sala Senatorska, w której  została uchwalona pierwsza w Europie Konstytucja 3 maja, Sala Canaletta, Galeria z obrazami Rembrandta oraz Pokoje Matejkowskie z potężnymi obrazami Jana Matejki np. Konstytucja 3 Maja. Portrety królów polskich zdobią Pokój Marmurowy.

Starówka i Zamek Królewski zostały wpisane na listę Światowego dziedzictwa UNESCO.

Ostatnim punktem na trasie wycieczki było Muzeum Powstania Warszawskiego. Inne wrażenia, inne emocje. Wśród eksponatów były: broń, dokumenty, listy, przedmioty osobiste, fotografie, informacje biograficzne i historyczne, a także mapy, tablice oraz filmy z 1944. Przy wykorzystaniu nowoczesnych technik audiowizualnych mogliśmy zapoznać się z życiem codziennym w okupowanej Warszawie, walką powstańców oraz przeżyciami i losami jego uczestników.

Każdy dzień dostarczył wiele wzruszeń adekwatnych do zwiedzanych miejsc.

Danuta Ślęzak